VAZGEÇMEYENLERİN HİKAYESİ: SANDALYEDE UNUTULAN KADIN

O toplantı odasında herkesin bir sandalyesi vardı.
Ama onun sandalyesi hep kapıya en uzak, köşedeki, kimsenin dikkat etmediği sandalyeydi.

Adı Ayşe.
45 yaşında, bir şirkette yönetici asistanı.
25 yıldır çalışıyor.
Herkes toplantıdan çıkınca, notlarını toparlayan, kahveleri toplayan, kapıyı kapatan o.
Ayşe’nin hayali, bir gün o masada fikir sorulan insan olmaktı.

Ama yıllarca “sen bilmezsin” dediler.
“Sen yaz, biz konuşuruz.”
“Sen not al, biz karar veririz.”

Ta ki bir gün…
Şirket acil bir krizle karşılaşana kadar.
Herkes panik.
Dosyalar karışmış, iletişim kopmuş, ekipler hazırlıksız.

Ve Ayşe…
25 yıl boyunca sessizce öğrendiklerini tek tek döktü ortaya.
Müşteriyi tanıyordu.
İnsanı tanıyordu.
Sistemi biliyordu.

Bir günlüğüne o toplantı masasının lideri Ayşe oldu.
Ve o gün şirketin en büyük krizini yöneten kişi, o yıllardır köşedeki sandalyede oturan kadındı.

Bugün?
Ayşe artık o odada fikir sorulan, konuşan, dinlenen biri.

Bu Hikaye Kimin İçin?

→ Köşede kalmış gibi hissedenler için.
→ Değerinin fark edilmediğini düşünenler için.
→ Bekleyen, öğrenen, sabreden herkes için.

Çünkü bazen…
En güçlü insanlar en sessiz sandalyelerde oturur.

“Siz de iş hayatında böyle Ayşeler tanıyor musunuz? Hikayelerini bizimle paylaşın, www.isveik.com’da onlara yer verelim.”